Thinking of you: Relations between mind‐mindedness, theory of mind, and social anxiety traits in middle childhood and adulthood

Meta-analyses of the associations of mentalization and proxy variables with anxiety and internalizing problems

Mentalization, the high-order function of detecting and interpreting one's own and others' mental states, has gained interest in the fields of clinical and developmental psychopathology. However, little is known about mentalization's associations with anxiety and broader internalizing problems. Using the framework of the multidimensional model of mentalization, the aim of this meta-analysis was to quantify the strength of the association between mentalization and anxiety/internalizing problems and to identify potential moderators of this association. A systematic review of the literature led to the inclusion of 105 studies (N = 19,529) covering all age groups. The global effect analysis showed a small negative association between mentalization and the overall anxious and internalizing symptomatology (r = -0.095, p = .000). Various effect sizes were found for associations between mentalization and specific outcomes (unspecified anxiety, social anxiety, generalized anxiety, and internalizing problems). The methods of assessment of mentalization and anxiety moderated their association. Findings support the presence of modest impairments in the mentalizing capacities of anxious individuals, likely influenced by their vulnerability to stress and the context in which they mentalize. Further studies are needed to draw a clear profile of mentalizing capacities with regard to specific anxious and internalizing symptomatologies.

Sosyal Biliş Becerilerinin Sosyal Kaygı Üzerindeki Yordayıcı Etkisi

Bu çalışmanın temel amacı sosyal kaygı ile sosyal biliş becerileri (duygu tanıma/ayırt etme, zihin kuramı, atıf yanlılığı, sosyal işlevsellik) arasındaki ilişkiyi incelemek ve sosyal biliş becerilerinin sosyal kaygıyı yordama gücünü araştırmaktır. Çalışmada ayrıca sosyal kaygı, sosyal biliş becerileri ve depresyon puanlarının cinsiyet, yaş, bildirilen tanı durumu ve sosyal kaygı düzeyine göre farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmıştır. Çalışmanın örneklemini, 18-60 yaşları arasında bulunan toplam 385 kişi oluşturmuştur. Araştırma verileri çevrimiçi olarak Liebowitz Sosyal Anksiyete Ölçeği, Yüzde Dışavuran Duyguların Tanınması ve Ayırt Edilmesi Testi, Gözlerden Zihin Okuma Testi, İçsel, Kişisel ve Durumsal Atıflar Ölçeği, Sosyal İşlevsellik Ölçeği, Beck Depresyon Envanteri ve Sosyodemografik Bilgi Formu kullanılarak katılımcılardan toplanmıştır. Sosyal kaygı ile duygu tanıma, duygu ayırt etme ve gözlerden zihin okuma arasında negatif, dışsallaştırma yanlılığı ve depresyon ile ise pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir. Depresyon, duygu tanıma ve ayırt etme, gözlerden zihin okuma ve öncül sosyal etkinlikler ölçek puanlarının sosyal kaygıyı anlamlı düzeyde yordadığı bulunmuştur. Bu değişkenler sosyal kaygıya ilişkin toplam varyansın %52’sini açıklamaktadır. Ayrıca, depresyon etkisi kontrol edildiğinde sosyal biliş becerilerinin sosyal kaygıya ilişkin varyansın %32’sini açıkladığı görülmüştür. Sosyal biliş becerilerindeki bozulmanın ve depresyon puanlarının sosyal kaygının artışıyla ilişkili olduğu belirlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, sosyal kaygıyı önlemeye yönelik önerilerde bulunulmuştur. Müdahale programları içerisinde bireylerin kişilerarası iletişimi için önemli olan sosyal biliş becerilerini geliştirmeye yönelik etkinliklere yer verilmesinin yararlı olacağı önerilmektedir.

Study development and protocol for a cohort study examining the impact of baseline social cognition on response to treatment for people living with post-traumatic stress disorder

Background: Social cognitive impairments, specifically in facial emotion processing and mental state attribution, are common in post-traumatic stress disorder. However few studies so far have examined whether social cognitive ability impacts on PTSD recovery. Objective: To examine whether baseline social cognitive abilities are associated with treatment outcomes following trauma-focused therapy for PTSD. Method: This is a cohort study that will relate treatment outcomes post-discharge to baseline measures of social cognition (five tasks: Emotion Odd-One-Out Task (Oddity), Reading the Mind in the Eyes Task (RMET), Social Shapes Test (SST), Spontaneous Theory of Mind Protocol (STOMP), and Reflective Functioning Questionnaire (RFQ-8)) in people starting a course of psychological therapy for PTSD (target N = 60). The primary outcome will be pre- to post-treatment change in PTSD symptom severity (assessed using the PTSD Checklist for DSM-5). Secondary outcomes include functional impairment (assessed using the Work and Social Adjustment Scale), drop-out rate, and analyses differentiating participants with DSM-5 PTSD and ICD-11 PTSD and CPTSD. Regression models will be used to examine associations between baseline social cognitive performance and outcome measures while adjusting for potential confounders. Two pilot studies informed the development of our study protocol. The first involved qualitative analysis of interviews with nine participants with lived experience of mental health problems to inform our research questions and study protocol. The second involved trialling social cognitive tasks on 20 non-clinical participants to refine our test battery. Discussion: This study will address a gap in the literature about whether abilities in social cognition in people living with PTSD are associated with treatment-related recovery.

HIGHLIGHTS

Impairments in social cognition are recognised in people with PTSD.Few studies have examined whether social cognitive ability is associated with recovery from PTSD.We present a study protocol, developed after pilot testing, to address this question.